Partyzantka jest tak
stara jak sama wojna. Wiąże się z nią nazwa: wojna partyzancka –
rozumiana jako jedna z form walki zbrojnej, w której jedna ze stron
prowadzi działania nieregularne.
Strona ta ma znaczące poparcie ludności
cywilnej. Działania oddziałów partyzanckich można określić mianem: ZZZ
albo „trzech Zet” - Zaplanuj, Zaatakuj, Zniknij. To właśnie te trzy
słowa połączone razem najlepiej charakteryzują działania nieregularne,
które literatura definiuje jako rodzaj walki zbrojnej, prowadzonej przez
wcześniej przygotowane (w czasie pokoju) lub doraźne zgrupowania
stosujące specyficzne sposoby walki w celu zwalczania i dezorganizacji
działań przeciwnika na obszarze przez niego opanowanym.
Do podstawowych forma działań nieregularnych należą:
• dywersja – czyli działania destrukcyjne typu: zasadzki, porwania, dezorganizacja, wysadzanie;
• rozpoznanie – obserwacja, podsłuch, patrolowanie, rozmowy z ludnością cywilną;
• blokowanie – budowanie zapór, przeszkód, pola minowe;
• likwidacja – pościg, niszczenie, torowanie;
• socjotechnika – walka o serca i umysły, zastraszanie, pomoc.
• rozpoznanie – obserwacja, podsłuch, patrolowanie, rozmowy z ludnością cywilną;
• blokowanie – budowanie zapór, przeszkód, pola minowe;
• likwidacja – pościg, niszczenie, torowanie;
• socjotechnika – walka o serca i umysły, zastraszanie, pomoc.
Ciekawym przykładem historycznym działań
nieregularnych może być tzw. „zagon wojsk”. Pojęcie to określa
działania wojsk polegające na dynamicznej i nagłej akcji w głębi
ugrupowania przeciwnika. Oddziały tatarskie organizowały takie „zagony” w
celu zagarnięcia zdobyczy, dezorganizacji oraz odsunięciu uwagi od
działań własnych sił głównych. Współcześnie określić je można mianem
„rajdu”. Między innymi miasto Jarosław było wielokrotnie celem takich
ataków w XVI i XVII wieku.
0 komentarzy :