Działania partyzanckie dawniej i dziś

Partyzantka jest tak stara jak sama wojna. Wiąże się z nią nazwa: wojna partyzancka – rozumiana jako jedna z form walki zbrojnej, w której jedna ze stron prowadzi działania nieregularne.

Strona ta ma znaczące poparcie ludności cywilnej. Działania oddziałów partyzanckich można określić mianem: ZZZ albo „trzech Zet” - Zaplanuj, Zaatakuj, Zniknij. To właśnie te trzy słowa połączone razem najlepiej charakteryzują działania nieregularne, które literatura definiuje jako rodzaj walki zbrojnej, prowadzonej przez wcześniej przygotowane (w czasie pokoju) lub doraźne zgrupowania stosujące specyficzne sposoby walki w celu zwalczania i dezorganizacji działań przeciwnika na obszarze przez niego opanowanym.

Do podstawowych forma działań nieregularnych należą:

• dywersja – czyli działania destrukcyjne typu: zasadzki, porwania, dezorganizacja, wysadzanie;
• rozpoznanie – obserwacja, podsłuch, patrolowanie, rozmowy z ludnością cywilną;
• blokowanie – budowanie zapór, przeszkód, pola minowe;
• likwidacja – pościg, niszczenie, torowanie;
• socjotechnika – walka o serca i umysły, zastraszanie, pomoc.

Ciekawym przykładem historycznym działań nieregularnych może być tzw. „zagon wojsk”. Pojęcie to określa działania wojsk polegające na dynamicznej i nagłej akcji w głębi ugrupowania przeciwnika. Oddziały tatarskie organizowały takie „zagony” w celu zagarnięcia zdobyczy, dezorganizacji oraz odsunięciu uwagi od działań własnych sił głównych. Współcześnie określić je można mianem „rajdu”. Między innymi miasto Jarosław było wielokrotnie celem takich ataków w XVI i XVII wieku.

CZYTAJ CAŁY ARTYKUŁ